Langusta na palmie / YouTube.com / mł. Informacją o śmierci swojej mamy o. Adam Szustak OP podzielił się ze światem po Wielkanocy, prosząc o modlitwę. Opublikował też na swoim kanale YT "Langusta na palmie" kazanie, które powiedział podczas pogrzebu. Naprawdę warto go posłuchać.12 maja 2015 Dnia 12 maja 2015 roku przypada 80-ta rocznica śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego. Przygotowaliśmy wystawę poświęconą tym doniosłym wydarzeniom. Poniżej znajdziecie Państwo informacje o śmierci Marszałka, szczegółowy opis pogrzebu, a także sporą liczbę zdjęć i dokumentów dotyczących organizowanych uroczystości. Wśród nich znaleźć można kopię ostatniej woli Marszałka, zawierającą wskazówki dotyczące jego pochówku, materiały z przygotowań sarkofagu do złożenia w nim trumny, opis krypty, korespondencję między abp A. Sapiehą, a Wydziałem Wykonawczym Naczelnego Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego w sprawie przenosin trumny z krypty św. Leonarda do krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, których różnica zdań przerodziła się w obiegający cały kraj tzw. „konflikt wawelski”, reakcję prasy polskiej, zagranicznej i społeczeństwa (również Podlasia) na śmierć Marszałka. Większość materiałów pozyskaliśmy dzięki Narodowemu Archiwum Cyfrowemu w Warszawie oraz Józef Pilsudski Insitute of America w Nowym Jorku, za co serdecznie dziękujemy. W niedzielę, 12 maja 1935 roku, o godzinie 20:45, w wyniku choroby nowotworowej, zmarł w Belwederze Marszałek Józef Piłsudski. Jego śmierć, jak zanotował rotmistrz Aleksander Hrynkiewicz (adiutant Marszałka), była dla opinii publicznej szokiem, kompletnym zaskoczeniem, gdyż jedynie najbliższe otoczenie wiedziało o chorobie Piłsudskiego, ale nawet oni nie przypuszczali, że była śmiertelna. Pierwsze niepokojące symptomy pojawiły się co prawda na kilka miesięcy przed tragicznym finałem, kiedy to oficjalne uroczystości obchodów Święta Niepodległości (11 listopada 1934 roku) zostały skrócone na skutek zasłabnięcia Marszałka, jednak pierwsza oficjalna informacja na temat jego stanu zdrowia trafiła do publicznej wiadomości dopiero 10 maja 1935 r., tj. zaledwie na dwa dni przed śmiercią, gdy – właśnie z przyczyn zdrowotnych – odwołano spotkanie Józefa Piłsudskiego z szefem francuskiej dyplomacji Lavalem. Mniej więcej dwa tygodnie wcześniej, w okolicach Świąt Wielkanocnych, do Warszawy sprowadzono z Wiednia wybitnego kardiologa, profesora Karela Fredericka Wenckebacha, który wraz z polskimi lekarzami Marszałka przeprowadził szczegółowe badania chorego. Diagnoza konsylium była jednoznaczna – nie nadający się już do operowania nowotwór złośliwy wątroby. Prawdopodobnie w tym też czasie Józef Piłsudski spisał swoją ostatnią wolę zawierającą wskazówki dotyczące pochówku (w tym przewozu do Wilna i pochowania wśród żołnierzy serca Marszałka), inskrypcji nagrobnej, ale i sprowadzenia do Wilna zwłok i pogrzebu matki – Marii z Billewiczów Piłsudskiej. Z początkiem maja stan zdrowia Marszałka zaczął się gwałtownie pogarszać, przebywał pod ciągłą opieką lekarską, a rodzina, współpracownicy i przedstawiciele najwyższych władz II RP powoli oswajali się z nieuniknionym. Ostatnie chwile życia Piłsudskiego, dość poetycko, opisał w swym diariuszu przywoływany już rotmistrz Hrynkiewicz: „… Jak gdyby powiewem wiosennego wiatru życie uleciało na jego skrzydłach i na znak uczyniony po raz ostatni ręką Komendanta. Minuty ciągną się jedna za druga… długie jak minione dziesiątki lat brzemienne historią… Odwracam głowę, na tarczy zegara 8:45, koniec epoki związanej z życiem Wielkiego Człowieka…”. W poniedziałek, 13 maja 1935 roku, kraj obiegła informacja o śmierci Marszałka, wszystkie wydawane wówczas dzienniki ukazały się z żałobnymi ramkami i oficjalnym komunikatem, część publikowała również okolicznościowe orędzie Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Kilka godzin wcześniej (w nocy z 12 na 13 maja) na specjalnym posiedzeniu Rada Ministrów pod przewodnictwem premiera Walerego Sławka ogłosiła żałobę narodową – na wszystkich gmachach wywieszono flagi państwowe przyozdobione żałobnym kirem i czarne flagi żałobne, restauracje przerwały koncerty, dansingi i inne imprezy rozrywkowe. Do Polski napływać zaczęły liczne kondolencje i wyrazy współczucia z najodleglejszych – często bardzo egzotycznych – krajów, a przed Belwederem, w którym wystawiono księgę kondolencyjną gromadziły się tłumy ludzi chcących oddać hołd Komendantowi. Trumna z ciałem Marszałka wystawiona została w zamienionym na kaplicę salonie Belwederu – tym samym, w którym nastąpił zgon. Zwłoki ubrano w mundur, przepasany Wielką Wstęgą orderu Virtuti Militari, u wezgłowia umieszczono trzy przybrane żałobnym kirem sztandary Wojska Polskiego – z 1831 r., z 1863 r. oraz sztandar legionowy, w dłonie zmarłego włożono wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej, a u stóp umieszczono wiązankę białych kwiatów – podarunek od córek. Obok trumny stanęła kryształowa urna z sercem Marszałka, przy której wyłożone zostały: czapka maciejówka, buława marszałkowska oraz szabla Komendanta. Przy zwłokach całą dobę czuwała warta honorowa. 15 maja trumnę przewieziono do katedry św. Jana, w której dwa dni później (piątek, 17 maja) odprawiona została msza pontyfikalna celebrowana przez kardynała Aleksandra Kakowskiego. Następnie, w południe, kondukt przemaszerował na Pole Mokotowskie, gdzie miała miejsce defilada wojskowa, po zakończeniu której trumnę przeniesiono na platformę kolejową stojącą na specjalnie w tym celu zbudowanym torze. Skład powoli wyruszył w podróż do Krakowa – docelowego miejsca złożenia doczesnych szczątków Piłsudskiego. Trumna umieszczona została w otwartym wagonie (specjalna laweta mierzyła 18 metrów i wyposażona była nawet w armatę), oświetlono ją reflektorami, tak by zgromadzeni na trasie przejazdu pociągu mogli złożyć hołd i pożegnać Marszałka. Ze względu na majestat i specjalny charakter transportu, podróż konduktu trwała całą noc – na dworcu w Krakowie pojawił się więc w sobotę (18 maja) około godziny 8:30 rano (co oznacza, iż odległość między Warszawą, a Krakowem liczącą mniej niż 300 km pokonywał 18 godzin!), tam już czekała oficjalna delegacja najwyższych władz państwowych z Prezydentem RP i Premierem, przedstawiciele rządów zagranicznych (około 100 osób – Niemcy reprezentował ówczesny przewodniczący Reichstagu i premier Prus – Hermann Göring), delegacje senatów wyższych uczelni, przedstawiciele duchowieństwa, oficerowie, posłowie, senatorowie, wyżsi urzędnicy państwowi, przedstawiciele rad miejskich, batalion piechoty i dziennikarze. Na wagonie-lawecie stali dwaj szwoleżerowie, pełniący stałą wartę przy trumnie oraz sześciu generałów z wyciągniętymi szablami. Trumnę pokrywało purpurowe sukno z godłem państwowym, na którym ułożono poduszkę ze wspomnianą już szablą Komendanta i czapką maciejówką, całość otaczały wieńce żałobne. Generałowie przenieśli trumnę na zaprzężoną w sześć karych koni lawetę armatnią i przystąpiono do formowania konduktu żałobnego. Na jego czele stanął oddział doboszy z werblami, po nim orkiestra wojskowa, poczty sztandarowe Wojska Polskiego, rumuński 16 pułk piechoty, którego Józef Piłsudski był honorowym dowódcą, przedstawiciele duchowieństwa, następnie – prowadzony przez st. kpr. Antoniego Salaka – okryty kirem koń Piłsudskiego, weterani powstania styczniowego i byli żołnierze I Kompanii Kadrowej. Za nimi, w otoczeniu 12 adiutantów z obnażonymi szablami, jechała laweta z trumną, za którą podążała żona Piłsudskiego, prowadzona przez gen. E. Śmigłego-Rydza, córki i najbliższa rodzina. W dalszej kolejności szły delegacje zagraniczne, prezydent RP, rząd, marszałkowie obu izb parlamentu, generalicja, przedstawiciele senatów wyższych uczelni i mieszkańcy Krakowa. Pochód ruszył w kierunku Kościoła Mariackiego, według relacji ciągnąć się miał na przestrzeni kilku kilometrów, a jego liczebność szacuje się na ok. 100 tys. ludzi. W chwili, gdy generałowie wnosili trumnę ze zwłokami Józefa Piłsudskiego do Kościoła Mariackiego zabił Dzwon Zygmunta. Po uroczystej mszy celebrowanej przez arcybiskupa Adama Sapiehę kondukt ruszył na Wawel, gdzie tymczasowo (do chwili przygotowania krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów) złożono doczesne szczątki Marszałka w krypcie Św. Leonarda (zorganizowane w 1937 r. przez abpa A. Sapiehę przenosiny trumny do krypty docelowej odbyły się w atmosferze skandalu, w wyniku którego rząd – przeciwny przenosinom – demonstracyjnie podał się do dymisji, opisany spór odbił się w kraju szerokim echem, a do historii przeszedł pod mianem „konfliktu wawelskiego” – część korespondencji obu stron konfliktu umieściliśmy w prezentowanej wystawie). Złożenie trumny Marszałka do krypty oznajmił ponownym biciem Dzwon Zygmunta, a ustawione na wzgórzu wawelskim działa oddały 101 wystrzałów. Uroczystości pogrzebowe zakończyły się w sobotę, 18 maja 1935 roku, około godziny 14-tej i uznawane są za największą tego typu celebrę jaka kiedykolwiek miała miejsce w Polsce (przyjmuje się, iż w całych uroczystościach udział wzięło ok. ćwierć miliona osób!). Odrębnym zagadnieniem, niemniej ściśle wchodzącym w skład ceremoniału pogrzebowego, był pochówek serca Marszałka, które zgodnie z jego wolą spocząć miało w Wilnie wśród żołnierzy, co – jak sam określił – „…w Kwietniu 1919 roku, mnie jako wodzowi, Wilno jako prezent pod nogi rzucili…”. Uroczystości te miały odbyć się w pewnym odstępie czasowym po krakowskim pogrzebie zwłok Piłsudskiego, by umożliwić wszystkim chętnym wzięcie udziału w ceremonii. Opóźniało się także sprowadzenie (zgodnie z ostatnią wolą zmarłego) do Wilna z Sugint na Litwie ciała matki Marszałka – Marii, w grobie której miało spocząć serce syna. Ostatecznie uroczysty pochówek serca Marszałka odbył się w pierwszą rocznicę jego śmierci – 12 maja 1936 r. Po mszy w Kościele św. Teresy w Wilnie kondukt udał się na cmentarz na Rossie, tam po krótkim nabożeństwie żałobnym urnę z sercem Marszałka złożono w mauzoleum „Matka i Serce Syna”, gdzie spoczywa do dzisiaj. Bibliografia: - Materiały z zasobu Archiwum Państwowego w Białymstoku (Akta Miasta Białegostoku, Urząd Wojewódzki Białostocki, Materiały Michała Motoszki); - Materiały Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku; - Ciało Marszałka Piłsudskiego spocznie na Wawelu [w:] „Gazeta Lwowska”, nr 110 z 15 maja 1935 r., s. 1; - Ostatnia defilada przed Wodzem [w:] „Gazeta Lwowska”, nr 114 z 18 maja 1935 r., s. 1; - Pogrzeb Wodza Narodu Marszałka Piłsudskiego [w:] „Gazeta Lwowska”, nr 113 z 18 maja 1935 r. s. 1; - Z Belwederu do katedry św. Jana [w:] „Gazeta Lwowska”, nr 112 z 17 maja 1935 r., s. 1; - Garlicki Andrzej, Józef Piłsudski 1867-1935, Warszawa 1989 r.; - Lepecki Mieczysław, Pamiętnik adiutanta Marszałka Piłsudskiego, Warszawa 1988 r.; Partnerzy wystawy: Ostatnia wola Józefa Piłsudskiego, Publikacja testamentu Józefa Piłsudskiego na łamach "Kultury" z maja 1950r.; Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/81; „Księga pamiątkowa” z okazji śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, Materiały Michała Motoszki, sygn. 15; „Księga pamiątkowa” z okazji śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, Materiały Michała Motoszki, sygn. 15; Wiersz napisany z okazji śmierci Marszałka Piłsudskiego; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, „Księga pamiątkowa” z okazji śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego, Materiały Michała Moroszki, sygn. 15; Uczczenie przez władze miejskie Białegostoku śmierci Marszałka minutą ciszy; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, Protokoły Posiedzeń Magistratu miasta Białegostoku nr 1-41 za 1935 rok, Akta miasta Białegostoku, k. 155; Organizacja manifestacji żałobnej ku czci Marszałka Piłsudskiego w Białymstoku; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, Protokoły Posiedzeń Magistratu miasta Białegostoku nr 1-41 za 1935 rok, Akta miasta Białegostoku, k. 164-165; Reakcja społeczności Białostocczyzny na śmierć Marszałka; ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku, Miesięczne sprawozdania sytuacyjne z zakresu spraw politycznych i narodowościowych za 1935 rok, Urząd Wojewódzki Białostocki, sygn. 82, k. 36-37; Stosunek części kleru województwa białostockiego do wydarzeń związanych ze śmiercią Marszałka; ze zbiorów APB, Miesięczne sprawozdania sytuacyjne z zakresu spraw politycznych i narodow. za 1935 rok, Urząd Wojewódzki Białostocki, sygn. 82, k. 42-42v; Stosunek części kleru województwa białostockiego do wydarzeń związanych ze śmiercią Marszałka; ze zbiorów APB, Miesięczne sprawozdania sytuacyjne z zakresu spraw politycznych i narod. za 1935 rok, Urząd Wojewódzki Białostocki, sygn. 82, k. 42-42v; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Reakcja prasy po śmierci Józefa Piłsudskiego, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/87; Wyjątki z depeszy kondolencyjnych szefów państw, Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/83 Warta honorowa przy ciele Józefa Piłsudskiego w Belwederze, Warszawa r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-206-1; Przeniesienie zwłok Józefa Piłsudskiego z Belwederu do katedry św. Jana, Warszawa r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-206-14; Przeniesienie zwłok Józefa Piłsudskiego z Belwederu do katedry św. Jana, na zdj. widoczny prezydent Ignacy Mościcki (na drugim planie z prawej, za trumną), obok niego wdowa Aleksandra Piłsudska, W-wa r.; Fot. ze zb. NAC Wyprowadzenie trumny z katedry św. Jana, w pierwszym rzędzie, po lewej, trumnę niesie minister Marian Zyndram-Kościałkowski (były wojewoda białostocki), Warszawa r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygn. 1-A-206-36; Kondukt pogrzebowy na Krakowskim Przedmieściu, Warszawa r.; .; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-206-49; Kondukt pogrzebowy przechodzi z Krakowskiego Przedmieścia w Nowy Świat, Warszawa r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-206-58; Generalicja WP w drodze na Pole Mokotowskie, wid. od lewej: L. Żeligowski, A. Osiński, M. Norwid-Neugebauer, T. Kutrzeba, J. Rómmel (1. z pr.), gen. Felicjan Sławoj Składkowski, Warszawa r.; fot. ze zb. NAC, sygn. 1-A-206-61; Kondukt, szef MSZ Karol Romer, za nim od l.: adiutant prez. RP kpt. Z. Gużewski, prez. I. Mościcki, adiutant prez. RP kpt. J. Hartman i inni, W-wa Fot. ze zbiorów NAC, Sygn. 1-A-206-63; Kondukt na Krakowskim Przedmieściu, na zdjęciu marszałek Rzeszy Niemieckiej - H. Goering, ambasador Niemiec w Polsce - Hans A. von Moltke, Warszawa r.; Fot. ze zb. NAC, Sygn. 1-A-206-65; Trumna Marszałka na lawecie armatniej w drodze na Pole Mokotowskie, Warszawa r.; Fotografia ze zbiorów NAC, Sygn. 1-A-206-68; Aleksandra Piłsudska idąca w kondukcie, na zdj.: Aleksandra Piłsudska, gen. Edward Rydz-Śmigły (prowadzi A. Piłsudską), Kazimierz Sosnkowski , kpt. Mieczysław Lepecki, W-wa r.; Fot. ze zb. NAC, sygn. 1-A-206-89; Korpus dyplomatyczny i generalicja na Dworcu Głównym, Kraków r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-1; Trumna J. Piłsudskiego na platformie pociągu, na zdjęciu widoczni żołnierze pełniący wartę, Kraków r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-3; Trumna J. Piłsudskiego na platformie pociągu, na zdjęciu widoczni żołnierze pełniący wartę, Kraków r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-3; Wynoszenie trumny z budynku dworca, Kraków r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-9; Duchowieństwo w kondukcie pogrzebowym na Rynku Głównym, Kraków r.; Autor: Hartwig Edward, Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-124; Wniesienie trumny do krypty św. Leonarda, na pierwszym planie widoczni: Edward Rydz-Śmigły (1. z lewej) i Kazimierz Sosnkowski (1. z prawej), Wawel r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-209-234; Poczty sztandarowe w oczekiwaniu na pociąg przewożący urnę z sercem Marszałka na dworcu w Białymstoku, Białystok r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-265-1; Oddziały wojskowe salutują przed urną z sercem Marszałka na dworcu w Białymstoku, Białystok r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-265-2; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Nabożeństwo żałobne w kościele św. Teresy w Wilnie, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-1; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Nabożeństwo żałobne w kościele św. Teresy w Wilnie, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-2 Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Kondukt pogrzebowy na ulicach Wilna, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-4; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Kondukt pogrzebowy z urną przechodzi obok katedry (widoczny na zdjęciu fronton Bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Władysława w remoncie), Wilno r.; Fot. ze zb. NAC, sygn. 1-A-268-8; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Kondukt pogrzebowy na ulicach Wilna, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-10; Pogrzeb Serca J. Piłsudskiego, Członkowie rządu, marszałek senatu Aleksander Prystor , premier i były wojewoda białostocki M. Zyndram-Kościałkowski, marszałek sejmu Stanisław Car i inni, Wilno r.; Fot. ze zb. NAC, Sygn. 1-A-268-13; Pogrzeb Serca J. Piłsudskiego, Nabożeństwo żałobne na Rossie, widoczni gen. Edward Rydz-Śmigły (na drugim planie 2. z lewej), mjr Czesław Parczyński (1. z prawej na drugim planie), Wilno r.; Fot. ze zb. NAC, sygn. 1-A-268-14; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Marszałkowa Aleksandra Piłsudska przekazuje córce Wandzie urnę z sercem Józefa Piłsudskiego do miejsca pochówku, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-17; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Nabożeństwo żałobne na Rossie, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-18; Pogrzeb Serca Józefa Piłsudskiego, Poczty sztandarowe na cmentarzu na Rossie, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-21; Grobowiec Marii Piłsudskiej i Serca Marszałka Józefa Piłsudskiego na cmentarzu na Rossie, Wilno r.; Fotografia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, Sygnatura 1-A-268-25; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Korespond. w spr. krypty J. Piłsudskiego na Wawelu, Spór Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Piłsudskiego z rektorem Szyszko-Bohuszem i abp A. Sapiehą (tzw. „konflikt wawelski”), J. Piłsudski Inst. of America, z. Arch. J. Piłsudskiego, t. 701/1/86; Opis Krypty Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1985 r.), Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/86; Opis Krypty Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1985 r.), Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/86; Opis Krypty Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1985 r.), Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/86; Opis Krypty Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1972 r.), Józef Piłsudski Institute of America, zespół: Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/86; Metryczka Metryczka Wytworzono:2015-06-03 22:25:55przez: Opublikowano:2015-05-12 00:00:00przez: Podmiot udostępniający: Odwiedziny:10637 Rejestr zmian Brak wpisów. INFORMACJA O POGRZEBIE. Dodano 23 listopada 2023. WYSTAWA ODDZIAŁOWA - HARMONOGRAM. Dodano 19 listopada 2023. LOT PYRZYCE -ZAKOŃCZENIE. Dodano 15 listopada 2023. WYSTAWA ODDZIAŁOWA. Dodano 10 listopada 2023. ROZDANIE PUCHARÓW ZA SEZON LOTOWY 2023. Dodano 26 września 2023
Drukuj Powrót do artykułu21 maja 2019 | 05:13 | lk, / pz | Łomża Ⓒ Ⓟ Fot. Sasha Freemind on UnsplashDo śmierci kleryka seminarium duchownego w Łomży, którego ciało znaleziono w nocy z 18 na 19 maja, doszło najprawdopodobniej przez powieszenie – poinformowała w wydanym komunikacie Prokuratura Okręgowa w Łomży. Śledztwo w tej sprawie prowadzi tamtejsza Prokuratura nagłym zgonie kleryka I roku miejscowego seminarium duchownego Prokuratura Rejonowa w Łomży została powiadomiona w nocy z 18/19 maja ok. godz. Poinformował o tym oficer dyżurny Komendy Miejskiej Policji w Łomży.„Zwłoki mężczyzny ujawniono na strychu budynku seminarium. Na miejscu przeprowadzono z udziałem prokuratora oględziny miejsca ujawnienia zwłok. W ich wyniku ustalono, że do śmierci doszło najprawdopodobniej przez powieszenie” – brzmi komunikat Prokuratury Okręgowej w Łomży. Prokuratura Rejonowa w Łomży wszczęła śledztwo w sprawie o czyn z art. 151 „Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie”.W toku śledztwa zlecono Zakładowi Medycyny Sądowej w Białymstoku przeprowadzenie sekcji zwłok. Na obecnym etapie postępowania wykluczono udział osób trzecich w zdarzeniu. „Trwają intensywne czynności śledcze, zmierzające do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy w tym przede wszystkim ustalenia powodów targnięcia się na życie przez kleryka” – czytamy w sprawie tragicznego zgonu alumna wypowiedziały się także władze łomżyńskiego seminarium duchownego.„Z bólem zawiadamiamy, iż dzisiejszej nocy w tragiczny sposób odszedł alumn pierwszego roku Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Bardzo prosimy o modlitwę w intencji naszego zmarłego współbrata, jego rodziny oraz wspólnoty seminaryjnej” – napisał w przesłanym KAI komunikacie ks. dr Jarosław Kotowski, rektor WSD w pogrzebu kleryka nie jest jeszcze znany z uwagi na trwające czynności Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.Piotr Gessler zmarł niespodziewanie w nocy z 26 na 27 sierpnia, a informacją o jego śmierci w social mediach podzieliła się córka - Lara. Zamieściła ona czarno-białe zdjęcie z tatą, a w komentarzu czule wspomniała i pożegnała ojca. Teraz rodzina zmarłego restauratora ujawniła przyczynę jego śmierci oraz poinformowała o Łomża: Pogrzeb odbył się dwieście osób towarzyszyło wczoraj w Jedwabnem w ostatniej drodze tragicznie zmarłemu 22-letniemu Mateuszowi Olszewskiemu. Pochodzący z Jedwabnego chłopak był absolwentem łomżyńskiego "ekonomika" i studentem III roku ochrony środowiska na Uniwersytecie w Białymstoku. Poza pogrążoną w żalu rodziną w żałobnej procesji było wielu znajomych ze szkolnych zaginięcieJednak okoliczności towarzyszące śmierci studenta wciąż pozostają niewyjaśnione, a rodzina chce aby prokuratura zajęła się również policjantami, którzy byli prawdopodobnie ostatnimi osobami, którzy widzieli go to w nocy z 13. na 14. lutego. Mateusza zatrzymała wtedy w Białymstoku straż graniczna, bo po przejściu przez płot znalazł się na należącym do niej Wtedy o zdarzeniu pogranicznicy powiadomili naszych funkcjonariuszy, którzy przewieźli 22-latka do komisariatu przy ul. Upalnej - mówi podinsp. Andrzej Baranowski z Komendy Wojewódzkiej Policji w Białymstoku. - Mundurowi sprawdzili tam rutynowo personalia chłopaka, a ponieważ był wyraźnie pijany to dali mu wezwanie by stawił się następnego dnia i wyjaśnił tym Mateusz został wypuszczony na wolność. Od tamtej pory ślad po nim się urywa, choć jak twierdzi Baranowski, policja ma sygnały, że po wyjściu z komisariatu dzwonił do kilku osób. Poszukiwania Mateusza trwały ponad trzy tygodnie. Ciało odnalazł przypadkowy przechodzeń obok szosy wylotowej z Białegostoku w kierunku Warszawy. Policjanci nie odnaleźli na miejscu zdarzenia żadnych śladów czy obrażeń na ciele świadczących o tym, że do śmierci mogły się przyczynić tzw. osoby Znamy jak dotąd nieoficjalne wyniki sekcji zwłok, ale ujawnimy je dopiero, gdy otrzymamy protokół - mówi Marek Winnicki, szef Prokuratury Rejonowej Białystok - chce wyjaśnieńJednak rodzina chłopaka, nie kryjąca żalu do policji i podejrzeń o chęć tuszowania sprawy. Chce, aby śledczy zajęli się sprawą zachowania funkcjonariuszy, którzy wypuścili wspomnianej nocy Złożę w tej sprawie zawiadomienie do prokuratury - zapowiada Wiesław Olszewski, ojciec chłopaka. - Tym wydarzeniom na komisariacie i zaginięciu mojego syna towarzyszy zbyt wiele zagadek, niejasności a może nawet i matactw - mówił chwilę po pochowaniu Mateusza. informacje o pogrzebie E. Starzyńskiego. Informacja o śmierci śp. bryg. mgr. inż. Eligiusza Starzyńskiego o godzinie 13:30 w Kościele pw. św. Michała wtorek, 19 sty 2021 14:06 O narażenie życia pacjentki i jej dziecka oskarżyła Prokuratura Regionalna w Białymstoku jednego z łomżyńskich lekarzy. Chodzi o wydarzenia sprzed dwóch lat. W szpitalu wojewódzkim w Łomży 31-letnia pacjentka urodziła martwe dziecko, po czym sama zmarła. Dzień wcześniej w tym samym szpitalu na świat przyszedł inny martwy noworodek. Śledztwo w tamtej sprawie nadal trwa. Wszystko działo się pod koniec 2018 roku. 4 grudnia podczas porodu zmarło dziecko w 39. tygodniu ciąży. Kolejnej nocy zmarł wcześniak i 31-letnia kobieta. Według śledczych w tym drugim przypadku - lekarz dyżurny oddziału ginekologiczno-położniczego nie rozpoznał zakażenia bakteryjnego i naraził życie kobiety i dziecka. Dysponując wynikami badań pacjentki i posiadając informacje o zgłaszanych przez nią dolegliwościach, zaniechał wdrożenia intensywnego nadzoru medycznego oraz nie podjął innych czynności, jakie wynikały z opinii biegłego, w związku z tym nie rozpoznał stale postępującego zakażenia bakteryjnego, czego skutkiem było urodzenie przez pacjentkę martwego dziecka, a także zgon tejże pacjentki - powiedział prokurator Paweł Sawoń. Proces w tej sprawie ma się rozpocząć pod koniec lutego. Śledztwo dotyczące śmierci dziecka 4 grudnia - nadal trwa, prokurator czeka na opinię uzupełniającą biegłych. W tamtej sprawie jak dotąd nikt nie usłyszał zarzutów. źródło: Branża Pogrzebowa. Fakt istnienia branży pogrzebowej w sektorze przedsiębiorstw o charakterze produkcyjnym i usługowym umyka większości z nas. Konieczność skorzystania z firmy zajmującej się organizacją pogrzebu czy transportem zmarłych wiąże się dla wielu z nas z silnymi emocjami związanymi ze stratą bliskiej osoby. Wróć do listy porad Są takie wiadomości, na które zawsze czekamy - oraz takie, których nikt nigdy nie chciałby otrzymać. Do tych pierwszych należą nowiny o upragnionych narodzinach, o zaręczynach (lub ślubie) czy też chociażby o otrzymaniu pracy. To zawsze staje się okazją do radości i dzięki temu świat zdaje się być piękniejszy. Są jednak i takie wiadomości, które sprawiają, że świat zasnuwa się mrokiem - tym bardziej, im bliższych osób dotyczą. To wiadomości o niepowodzeniu, chorobie, wypadku albo - przede wszystkim - o śmierci kogoś, kto jest dla nas drogi i kochany. Zawiadomienie o śmierci i pogrzebie Nie sposób jednak przejść przez życie i nie otrzymać nigdy takiej wiadomości. Parafrazując Johna Donnea - człowiek nie jest samotną wyspą. Każdy z nas żyje wśród ludzi, a ludzką sprawą jest zarówno narodzić się, jak i umrzeć. Pewnie przyjdzie taki dzień, kiedy otrzymamy wiadomość o czyjejś śmierci lub też naszym smutnym zadaniem będzie przekazanie jej innym. Wtedy może zrodzić się pytanie: jak to zrobić? Jak zawiadomić rodzinę oraz inne osoby o śmierci?Jeśli idzie o drogę komunikacji - to przyjęło się oficjalnie, aby czynić to telefonicznie. Osoba powiadamiana powinna pamiętać, że nie należy po otrzymaniu takiej wiadomości oczekiwać dłuższej opowieści o okolicznościach tego smutnego zdarzenia. Ze względu na to, że wiadomość ta jest na tyle świeża i powodująca ból - nie należy rozdrapywać ran nachalnym dopytywaniem. Osoba powiadamiająca, jak zechce, sama opowie - być może, uczyni to dopiero później, jak opadną emocje i czas choć trochę zaleczy rany. Drugim powodem, dla którego nie powinniśmy oczekiwać otrzymania większej liczby wiadomości w telefonie z informacją o śmierci jest fakt, że najprawdopodobniej rodzinę osoby zmarłej czeka jeszcze wykonanie całej serii takich rozmów telefonicznych. Mają więc oni prawo oczekiwać szacunku tak dla ich bólu, jak i dla czasu, który muszą poświęcić temu przykremu obowiązkowi. Zawiadomienie o śmierci sms Czasem zastanawiamy się, czy wypada przesłać takie smutne powiadomienie przez SMS. Zwykło się uważać, że ta droga komunikacji nie jest właściwa. Jednak, jak wszędzie i w każdej sytuacji, są wyjątki od tej reguły. Nie wszyscy mają siłę na rozmowę na ten smutny temat - i wysłany SMS staje się wszystkim, na co ich w tym momencie bólu i szoku stać. Należy to uszanować. Podobnie, jak chociażby brak podjęcia naszego dzwoniącego telefonu, w którym chcielibyśmy przekazać nasze pierwsze kondolencje. Być może osoba pogrążona w żałobie chce w tym momencie zostać sama i nie chce, aby ktokolwiek słyszał jej płacz. Tym bardziej, że niektóre osoby naprawdę nie umieją zachować się taktownie w obliczu czyichś łez. A one często są niemą prośbą o to, aby po prostu być obok ze współczuciem i nic nie mówić... Jedną z możliwości powiadomienia Bliskich i Znajomych - w sposób prosty a zarazem kompleksowy ? zarówno o czyjejś śmierci, jak i o uroczystościach pogrzebowych - są epitafia, które można darmowo tworzyć na platformie funeralnej Epitafium może być stworzone tak przed pogrzebem, jak i po nim. Każde z epitafiów na posiada kod QR, który można wydrukować a nawet umieścić na pomniku nagrobnym. Po zeskanowaniu tego kodu osoba zainteresowana zostaje przeniesiona do treści epitafium. Epitafium tworzone przed pogrzebem zazwyczaj pełni funkcję informacyjną, natomiast po pogrzebie - wspomnieniową. W pierwszym przypadku osoba tworząca epitafium wypełnia pola z informacjami o dacie pogrzebu, pożegnaniu, miejscu pochówku oraz wyprowadzeniu do grobu. Na podstawie zostanie wygenerowany kolejny kod QR, który pojawia się pod zdjęciem. Wystarczy wtedy zeskanować tenże kod na ekranie telefonu komórkowego, aby stworzyć automatycznie gotową wiadomość SMS ze wszystkimi informacjami zamieszczonymi w nekrologu wraz z linkiem. Wiadomość tę można rozesłać według uznania do osób, które chcemy poinformować o śmierci i o pogrzebie konkretnego Zmarłego. Także zakłady pogrzebowe wychodzą naprzeciw oczekiwaniom swoich Klientów. Coraz więcej z nich w swojej ofercie posiada usługę e-Nekrologi, która pozwala na szybkie stworzenie, a następnie bezproblemowe rozesłanie (poprzez SMS lub post w mediach społecznościowych) elektronicznej informacji o śmierci i pogrzebie. Z powyższych przykładów można się przekonać, że nowe technologie pomagają w krótkim czasie oraz w prosty sposób rozpowszechnić wiadomości, których dystrybucja trwała kiedyś przynajmniej kilka dni. Warto też pamiętać, że na pogrzeb nie zaprasza się w sensie formalnym. Powiadomienie jest równoznaczne z oczekiwaniem obecności na uroczystościach żałobnych. Dlatego też osoby, które otrzymają informację o czyjejś śmierci i o terminie ceremonii pogrzebowych powinien, w miarę możliwości, uczynić wszystko, aby wziąć w nich udział. Zobacz również: 🡆 Śmierć w domu - co robić? Trumna z Wojciechem Majorem Suchodolskim będzie dostępna dla zainteresowanych, by się pożegnać, w poniedziałek (26.06.2023 r.) od godz. 11:00 na ulicy Słonecznikowej 8 (w Białymstoku red
Najnowsze Ĺ›wieczki Ĺšwieczka dodana do nekrologu: Aneta Jucha ......Anetko zapalam Ci smutne Ĺ›wiateĹ‚ko pamiÄ™ci...Bliskich tulÄ™ do serca......... mama Kai Ĺšwieczka dodana do nekrologu: KAJA NAKOĹCZY Kajutko AnioĹ‚ku mĂłj kochany... mama Ĺšwieczka dodana do nekrologu: Konrad WroĹ„ski SÄ… rany ktĂłrych czas nie goi Syneczku™ Ile cierpienia ile Ĺ‚ez ile tÄ™sknoty okrutnej Co nam zostaĹ‚o z tamtych lat PiÄ™kne wspomnienia k... Twoja mama Nekrolog przekazujÄ…cy w formie krĂłtkiego ogĹ‚oszenia, opublikowanego w prasie, wiadomość o czyjejĹ› Ĺ›mierci moĹĽe wystÄ™pować papierowej lub w elektronicznym wydaniu gazety. Osoby, ktĂłre zamieszkujÄ… miasto ĹomĹĽa oraz okolice, mogÄ… zlecić opublikowanie nekrologu w nastÄ™pujÄ…cych gazetach: Gazeta Współczesna Kurier Poranny ĹomĹĽa - epitafia internetowe
Nekrolog – informacja o śmierci. Wiadomości przykre, a nawet te najtragiczniejsze też muszą być niestety przekazywane nawet wtedy, kiedy wprowadzają bardzo wielki smutek w krąg rodziny, najbliższych, znajomych czy tylko przyjaciół. Taki typ zawiadomienia o śmierci, zwie się obecnie, popularnie – „ nekrologiem ”. Domowe sposoby na zmarszczki i pielęgnację cery. Dbać o skórę należy w każdym wieku. Z upływam lat nasza twarz wymaga większego zaangażowania w pielęgnację. Zobacz, jak skutecznie dbać o skórę twarzy w domowym zaciszu. JAK DBAĆ O SKÓRĘ?Zdrowa skóra pełna blasku to marzenie każdej kobiety. Od młodości staramy się dbać o twarz, by w przyszłości nie miewać dużych problemów z pielęgnacją. Zmarszczki to jednak coś, czego nie unikniemy. Dzielimy je na statycznie i mimiczne. Zmarszczki mimiczne pojawiają się na skórze już po 25. roku życia i są związane z mimiką twarzy. Tworzą się więc, gdy się śmiejemy, płaczemy i wyrażamy różne emocje. Najmodniejsze fryzury na wiosnę 2022Najmodniejsze makijaże w 2022 roku!Zmarszczki statyczne pojawiają się w późniejszym wieku, gdy włókna kolagenu są osłabione i spada poziom wody w komórkach. Najmodniejsze fryzury na Karnawał 2022!CO PRZYCZYNIA SIĘ DO ZMARSZCZEKDo zmarszczek przyczyniają się nie tylko wiek i mimika twarzy. Duży wpływ na stan naszej skóry ma dieta, sen i tryb życia. Jeżeli odżywiamy się niezdrowo nasza skóra prędzej czy później pokaże to w postaci niedoskonałości. Powinniśmy unikać długiej ekspozycji na słońce, a wychodząc na zewnątrz powinniśmy zawsze i obowiązkowo pamiętać o kremie z filtrem (nawet zimą!). Polskie superfoods. Masz je w swojej kuchni!Syrop na przeziębienie z cebuli. Jak go zrobić?Proste przepisy na pyszne i zdrowe dania z dyniDynia to źródło wielu witamin potrzebnych zimą!SPOSOBY NA ZMARSZCZKIObecnie firmy kosmetyczne prześcigają się w tworzeniu kremów przeciwzmarszczkowych. Odkrywane są coraz to nowsze substancje, które zbawiennie działają na naszą twarz. Nie trzeba już wydawać fortuny u kosmetyczki, ponieważ równie świetne produkty możemy znaleźć w perfumeriach i drogeriach. Jeżeli jednak nie chcemy wydawać pieniędzy na drogeryjne kremy, a mamy wolny czas, możemy wypróbować domowe sposoby na pierwsze zmarszczki. SPRAWDŹCIE DOMOWE SPOSOBY NA ZMARSZCZKI W GALERII. ZOBACZ HOROSKOPYHoroskop na Chiński Nowy Rok 2022. Poznaj swoją wróżbę na Rok TygrysaHoroskop na luty. Kogo czekają zmiany na lepsze?Horoskop runiczny. Oto moc i siła run wikingów!Polecane ofertyMateriały promocyjne partneraKilka dni temu media obiegła informacja o śmierci Wojciecha Suchodolskiego. Mężczyzna miał 49 lat i od 2015 roku występował na streamach i nagraniach z uniwersum Szkolnej 17. Przez lata widzowie płacili uzależnionemu za alkohol, by patrzeć jak się upadla. Prokuratura postanowiła zbadać sprawę jego śmierci i przeprowadzić sekcję zwłok.Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Stanisława Stefanka odbędą się w czwartek 23 stycznia w Łomży - poinformował w liście do diecezjan biskup łomżyński Janusz Stepnowski. Mszy św. pogrzebowej przewodniczyć będzie abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Episkopatu Polski. Zmarły 17 stycznia ordynariusz łomżyński w latach 1996-2011 zostanie pochowany w miejscowej katedrze. W poniedziałek 20 stycznia od godz. nastąpi wystawienie trumny z ciałem Zmarłego w kaplicy w Domu Wspólnoty Kapłańskiej. O godz. celebrowana będzie Msza św. żałobna w intencji śp. bp. Stefanka dla mieszkańców Domu. Dzień później od godz. trumna zostanie wystawiona w kościele pw. Wniebowzięcia NMP (kościół seminaryjny). Tamże o godz. odprawiona zostanie Msza św. żałobna. W środę w świątyni trumna będzie wystawiona od godz. a o godz. nastąpi eksporta ciała do katedry łomżyńskiej, gdzie godzinę później zostanie odprawiona Msza św. żałobna. Po Mszy św. do godz. potrwa modlitewne czuwanie ruchów i stowarzyszeń diecezji łomżyńskiej. Główne uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek 23 stycznia. O godz. nastąpi wystawienie ciała w katedrze. O godz. celebrowana będzie Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego. Homilię wygłosi biskup świdnicki Ignacy Dec. Po Mszy św. ciało śp. bp. Stanisława Stefanka zostanie pochowane w katedrze. W budynku Kurii Diecezjalnej w dniach uroczystości pogrzebowych zostanie wyłożona księga kondolencyjna. Bp Janusz Stepnowski zachęcił w liście do diecezjan, aby uwzględniając wrażliwość śp. bp. Stanisława Stefanka na sprawy związane z obroną życia i rodziny, aby zamiast kwiatów złożyć ofiarę przeznaczoną na Fundusz Obrony Życia. W swoim słowie przypomniał także o bogatym doświadczeniu posługi duszpasterskiej Zmarłego Biskupa, zarówno w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i wcześniej w Towarzystwie Chrystusowym dla Polonii Zagranicznej, którego był członkiem, jak i po przybyciu do diecezji łomżyńskiej w 1996 r. "Przejawem troski o młode pokolenie było zorganizowanie w dawnym budynku seminarium duchownego Bursy Szkolnej dla młodzieży. W trosce o nowoczesny sposób dotarcia z Ewangelią do współczesnego człowieka, powołał do istnienia Diecezjalne Radio Nadzieja, a także zatroszczył się o rozwój mediów diecezjalnych. Przez wiele lat z Jego inicjatywy funkcjonował Katolicki Ośrodek Adopcyjny w naszym mieście, a także otworzył istniejące do dzisiaj Okno Życia. Aby zachować dla przyszłych pokoleń bogate dziedzictwo historyczne, powołał do istnienia Muzeum Diecezjalne" - wymienił bp Stepnowski. Po tym jak w 2011 r. przeszedł na emeryturę, nie zaprzestał posługi sakramentalnej, ale w dalszym ciągu aktywnie podejmował działania duszpasterskie, zwłaszcza na rzecz rodzin, głosił katechezy i konferencje. "Biskup Stanisław zachwycał oczytaniem, wiedzą historyczną, optymistycznym podejściem do życia, pokorą, trzeźwym spojrzeniem na ojczyźnianą rzeczywistość. Ten optymizm nie opuścił Księdza Biskupa w czasie zmagania się w ostatnim okresie życia z doświadczeniem choroby i cierpienia. Nasze wdzięczne serca zachowają pamięć o Jego pięknej pasterskiej posłudze pośród nas" - napisał ordynariusz łomżyński. Bp Stanisław Stefanek, ordynariusz diecezji łomżyńskiej w latach 1996-2011, zmarł 17 stycznia w szpitalu w Lublinie. Miał 83 lata. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć. fjs6.